“Musical class is timeless for these gentlemen…”

De Oost Texaan Steve Howell kennen we van zijn samenwerking met een andere blues veteraan (songwriter en gitarist/bassist) Jason Weinheimer. Steve is al vanaf zijn dertiende een Mississippi John Hurt fan en vooral geïnteresseerd in de landelijke folk blues, die legendes als Blind Willie McTell, Leadbelly, Son House en Robert Johnson voortbracht. Howell speelde ook een belangrijke rol bij de publicatie van "Snoozer Quinn: Fingerstyle jazz Guitar Pioneer" in 2022.

Steve groeide op in Kilgore (TX) en verhuisde als hij zeventien was met zijn familie naar Shreveport (LA). Howell koos voor een carrière bij de US Navy, maar speelde al die tijd (met o.a. Arnie Cottrell) in folk clubs. Later trad hij op met David Dodson en Jim Caskey. John Weinheimer’s link met Howell is ook The Mighty Men, de begeleidingsband van Howell, waar John bassist van is.

Steve Howell en Jason Weinheimer legden hun samenwerking vast op hun debuut album ‘A Hundred Years From Today’ (2017). De titel kan je bijna letterlijk nemen, want het gaat hier over een collectie van country blues en traditionele jazz, die geschreven zijn rond 1930 door artiesten als Lightnin’ Hopkins, Mississippi John Hurt, Bo Carter en Jim Jackson. Steve Howell doet naast fingerpicking ook de zang en wordt begeleid door Weinheimer op bas. Weinheimer was bij de opnames ook de geluidsengineer, verzorgde het mixen en mastering.

Steve Howell’s band The Mighty Men is een kwartet dat verder bestaat uit Chris Michaels (elektrische gitaar, zang - Cab Calloway, Martha & the Vandellas, Augie Meyer), Dave Hoffpauir (drums, zang - the SugarKings) & Jason Weinheimer (bas, orgel, zang - the Boondogs, Love Ghost).

‘Good As I Been To You’ was -na ‘Friend Like Me’ (2015) en ‘Yes, I Believe I Will’ (2013)- het derde album van dit gezelschap, dat ze samen met zangeres Katy Hobgood Ray opnamen. In 2020 nam Howell met Dan Summer & Jason Weinheimer de opvolger ‘Long Ago’ op. Het nieuwe album van Steve Howell & The Mighty Men, ‘Been Here and Gone’ dat recent verscheen, sluit af met een cover van het tijdloze nummer "Walk Don't Run" (van de Ventures uit 1960). Het vat Howell’s verfrissende stijl en aanpak het beste samen. “In een muzikaal overbevolkt landschap loopt Howell figuurlijk rond en loopt hij op dit album niet onbezonnen door de covers. Zijn ingehouden benadering, die handig gebruik maakt van subtiliteit in plaats van bombast, resulteert in gimmick-vrije zang en boeiend gitaarwerk. Terwijl andere gitaristen talloze noten spelen, laat hij alle noten tellen…” (dixit Jim George, Blindraccoon, Memphis, TX).

Als opener is Billy Page’s “The ‘In’ Crowd” alsof Howell met de deur in huis wil vallen. Na in 1964 een vocale hit van Dobie Gray en een jaar later, een instrumentale hit van het Ramsey Lewis Trio, is dit een langzamere instrumentale versie. “Bad Boy” aka “The Jive Bombers song” is een laconieke jazz blues uit de jaren '30, geschreven door Lil Armstrong (Louis' tweede vrouw) en Avon Long. Het werd een hit voor The Jive Bombers in 1957. Het nummer is sindsdien gecoverd door o.a. Mink DeVille, Ringo Starr en David Johansen die optrad als Buster Poindexter en anderen. Voor Howell en zijn bende het bewijs, dat ze in elk tijdperk indruk zouden hebben gemaakt. “Candy Man”, waarvan de oorsprong onbekend, komt uit de catalogus van dominee Gary Davis, wordt gevolgd door “I Believe to My Soul” van Ray Charles. Het wordt hier gezongen met een toon van berusting in plaats van de woede in andere vertolkingen. “Such a Night” van Lincoln Chase, dat eerder een grote hit was in populaire versies door de Drifters (met Clyde McPhatter) en Elvis Presley, krijgt hier een eigen Howell update. Hoe geweldig de originele vocale versie van “La La Means I Love You” uit 1968 van de Delfonics ook is, de prachtige, delicate instrumentale behandeling van Howell benadrukt de rijke schoonheid van de melodie, terwijl de Mighty Men een geweldig mooie setting voor dit juweeltje bieden. Howell schakelt dan moeiteloos over van een British Invasion Top-10er -een instrumentale versie van “Ferry Cross the Mersey” van Gerry and the Pacemakers- naar “Jimmy Bell”, een obscure swampy blues die oorspronkelijk werd gemaakt door William "Cat Iron" Carradine. Zo wordt daarna ook een instrumentaal arrangement van de pophit “Black is Black” van Los Bravos uit de sixties, afgewisseld met een traditioneel Appalachiaans moordverhaal, “Wild Bill Jones”, met een onheilspellende galm die de donkere sfeer van het nummer accentueert. Voor de afsluiter is er er nog “Willie Mae”, een knipoog naar een andere grote bluesman, Big Bill Broonzy.

“With 'Been Here and Gone' Steve Howell & The Mighty Men prove that neither time nor taste can be attached to musical class…” (ESC for Rootstime)

Eric Schuurmans

Album tracklist: 01. The ‘In’ Crowd [Billy Page] – 02. Bad Boy [Lil Armstrong] – 03. Candy Man [unknown / Rev. Gary Davis] – 04. I Believe to My Soul [Ray Charles] – 05. Such a Night [Lincoln Chase] – 06. La La Means I Love You [Thomas Randolph Bell / William Alexander N Hart] – 07. Ferry Cross the Mersey [Gerard Marsden] – 08. Jimmy Bell [William "Cat Iron" Carradine] – 09. Black is Black [Anthony Hayes / Michelle Grainger / Steve Wadey] – 10. Wild Bill Jones [traditional] – 11. Willie Mae [Big Bill Broonzy] – 12. Walk Don’t Run [Johnny Smith] | Music/Lyrics by: as [noted] |  Album credits: Steve Howell: vocs, a & e guitars & The Mighty Men: Chris Michaels:  e guitar / Dave Hoffpauir: drums / Jason Weinheimer: bass, organ

Discography STEVE HOWELL & THE MIGHTY MEN: Been Here and Gone [2022] | Long Ago, w/Dan Summer & Jason Weinheimer [2020] | | Good As I Been To You, w/the Mighty Men – feat. Katy Hobgood Ray [2018] | Friend Like Me [2015] | Yes, I Believe I Will [2013] || w/JASON WEINHEIMER: History Rhymes, feat. Dan Summer & David Dodson  [2019] | A Hundred Years From Today [2017] | Friend Like Me [2015] | Yes, I Believe I Will [2013] | Since I saw You Last [2010] | My Mind Gets To Ramble [2008] | Out Of the Past [2006] |